24 Φεβρουαρίου 2011.
Το ...άγρυπνο µάτι... των γονέων απέναντι στα παιδιά, φαίνεται ότι στο μέλλον θα είναι ένα μικροτσίπ..., το οποίο κατασκεύασαν επιστήµονες στο Πανεπιστήµιο Τσουκούµπα της
Οσάκα στην Ιαπωνία...το πείραµα «Big Mother», το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ιαπωνία, επιτρέπει
στους εργαζόµενους γονείς να καταγράφουν κάθε κίνηση του παιδιού τους.......Μέσω της
συσκευής-τσιπ που θα βάζουν στα παιδιά,τους δίνεται η δυνατότητα να µάθουν όχι µόνο
την ακριβή περιοχή στην οποία βρίσκονται αλλά µέσω µιας κάµερας µπορούν να δουν
κιόλα όσα αντικρύζουν.
...Το μικροτσιπ θα µετράει και τους σφυγµούς των παιδιών κι έτσι
θα αντιλαµβάνονται οι γονείς αν διατρέχουν κίνδυνο ή όχι.
...Απαιτείται, βέβαια, ειδικός κωδικός και η επίσκεψη ανά πάσα στιγµή µια ιστοσελίδα, στην οποία
θα στέλνει τα µηνύµατα και τις εικόνες το τσιπ. Μάλιστα, στα άµεσα σχέδια των
ερευνητών είναι η ενσωµάτωση στη µικροσυσκευή κι ενός µικροφώνου,προκειµένου οι
γονείς να ακούνε τις παιδικές ή εφηβικές συνοµιλίες.
«Θέλω να πηγαίνω µόνος µου στο σχολείο», «Σήµερα, θα
βγω µε τις φίλες µου βόλτα, χωρίς να µε πας εσύ», «Θα πάω στο πάρτι, αλλά σε
παρακαλώ µη µου τηλεφωνείς συνέχεια», «Την ώρα που θα είσαι στη δουλειά, θα πάω
να παίξω στην πλατεία» είναι µερικές µόνο από τις παιδικές ατάκες που ακούνε
καθηµερινά οι γονείς. Οι περισσότεροι, όµως, φοβούµενοι τους κινδύνους που
ελλοχεύουν, δεν γνωρίζουν πώς να αντιδράσουν στις τάσεις ανεξαρτητοποίησης και
αυτονοµίας των παιδιών τους.
...Κι όµως, όπως εξηγούν οι ειδικοί, οι γονείς δεν θα
πρέπει να καταφεύγουν σε ακραίες λύσεις, όπως το ιαπωνικό τσιπ.
...Αντίθετα, η εµπιστοσύνη
φαίνεται να είναι τελικά το «κλειδί» για µία ισορροπηµένη σχέση ανάµεσα σε µικρούς
και µεγάλους.
...Η Μαρία είναι µαθήτρια της τελευταίας τάξης του δηµοτικού.
Η µητέρα της, Νατάσα, είναι «άγρυπνος φύλακας». «Την πηγαίνω το πρωί στο
σχολείο και το µεσηµέρι περιµένω να γυρίσουµε µαζί στο σπίτι. Κι όλα αυτά γιατί
φοβάµαι.Οι κίνδυνοι, πια, είναι πολλοί και µεγάλοι. Τόσα έχουµε ακούσει...», λέει
στα «ΝΕΑ» η µητέρα.
...Μπαίνουν κάποια όρια. Παρόλο που η µικρή έχει κινητό
τηλέφωνο, η µητέρα της δεν την καλεί κάθε τρεις και λίγο. «Της έχω εµπιστοσύνη,
ωστόσο θεωρώ αδιανόητο ένα παιδί στην ηλικία των 10 και 11 ετών να κυκλοφορεί µόνο
του. Φυσικά, υπάρχουν φορές που θα πάει στη φίλη της να παίξει, αλλά και πάλι
εγώ θα είµαι αυτή που θα την πάω και θα συνεννοηθούµε για την ώρα που θα την
πάρω.
...∆εν είναι θέµα περιορισµού, αντίθετα µπορεί να κάνει
αυτό που της αρέσει, ωστόσο κι εµείς ως γονείς έχουµε την ευθύνη να βάζουµε
κάποια όρια για να την προστατέψουµε». Προσθέτει δε πως δεν χρειάζονται
ασφυκτικοί έλεγχοι και ακραίες λύσεις, «αρκεί µόνο να συζητήσει ο γονιός µε το
παιδί. Αυτό κάνω µε την κόρη µου. Της µιλάω ανοιχτά για κάθε κίνδυνο που παραµονεύει,
οπότε κι εκείνη δείχνει µεγαλύτερη προσοχή»...
Οι ανησυχίες και η αγωνία των γονέων σχετικά µε το
πώς θα πρέπει να «ελέγχουν» τα παιδιά τους είναι από τα βασικά θέµατα που
θίγονται στις οµάδες σχολών γονέων....(πηγή : Newscom).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου